HAMACA

Hamaca presenta en INTERSECCIÓN da man da súa directora Eli Lloveras unha selección de obras creadas entre 1984 e 2020 por autoras españolas. Os títulos que conforman este programa son 127 bofetadas, Cuerpos #1 Santa Águeda e Los jóvenes del barrio. Na presente edición de INTERSECCIÓN, Hamaca presenta un programa heteroxéneo, no que se intercalan violencia, fantasía, plasticidade, historia, e visión crítica do social. 

Eli Lloveras

Eli Lloveras é licenciada en Belas Artes. Membro da produtora cultural YProductions, coa cal desenvolveu varios proxectos vencellados á produción, xestión, investigación e formación no ámbito da cultura. Foi unha das iniciadoras da distribuidora HAMACA en 2005 e dende 2009 é a súa directora. Durante estes anos ten impulsado proxectos como o Ciclo de Vídeo a la Gran Pantalla, onde introducía a videoarte en salas de cinema, ou a primeira antoloxía de vídeo no contexto español: Apología/Antología. Ten sido convidada como poñente en seminarios ao redor da distribución da videoarte en institucións como o MNCARS, o MACBA, a Sorbonne de París ou Arsenal de Berlín.

Jana Leo

154 bofetadas

Vídeo | son | cor | 2020

Esta peza pode ser un exemplo da sensación ferinte cando nunha relación

a inseguridade da outra persoa, transfórmase nunha agresión cara quen está segura dos seus sentimentos; tamén se sente así un cando torna, de novo, a pesar de todo, a velo, aínda que a parella, outra vez, ningunéao, ben por falta de tacto, por falta de consideración ou por excesiva confianza en que o amor pódeo todo.

Esta peza pode ser usada para expresar a sensación de frustración que mina o día a día cós trámites interminables cada vez máis inmersos na vida. E a desesperación extrema cando se está loitando con papeleos cuxos requisitos burocráticos excesivos reventan a paciencia e rozan o absurdo.

Hai unha forma máis letal que a burocracia na que se distorsiona a relación entre o individuo e o estado: a neglixencia, a falta de cuidado. Este video feito no día 16 de Xaneiro do 2020 coincidindo co ano novo chino e o primeiro brote de CORONAVIRUS en Wuhan, China, podería servir como unha ilustración do que cada un dos políticos debería facerse a sí mesmo despois da súa renuncia, tras a maneira pésima na que moitos manexaron a pandemia.

Un individuo (ou institución) que destrúe as fibras internas doutro individuo con suma facilidade, parece dicirlle que a maneira natural de reaccionar é asumir, sen máis, o que está sucedendo. Este vídeo trata de relatar a crueldade inherente neste proceso.

Mirari Echávarri López

Cuerpos #1 Santa Águeda

Vídeo HD | son | cor | 11’ 43’’ | 2017

Cuerpos #1 Santa Águeda parte do encontro da autora cun cadro renacentista pertencente á colección permanente do Museo de Navarra. O retablo representa o martirio de Santa Águeda, unha moza devota de Catania que aceptou morrer pola fe cristiana. 

Neste ensaio audiovisual, o tacto aparece primeiro en forma de visualidade háptica, unha imaxe táctil que convirte a pintura en carne ou pel; o cadro en corpo. Esta aproximación rompe coa distancia convencional de contemplación estética, diluíndo os límites entre suxeito que observa e obxecto observado, e posibilitando un contaxio mutuo. 

A película combina teoría crítica e experiencia vivida nun ensaio heterodoxo atravesado pola subxectividade da propia autora, o corpo, os afectos, o folklore e o feminismo. 

Video-Nou

Video-Nou foi un colectivo creado a partir das Jornadas de Vídeo organizadas polo CAIC (Buenos Aires), que tiveron lugar a principios de 1977 na Fundación Joan Miró de Barcelona. Os membros do colectivo, integrado en parte por ex-alumnos do curso CIPLA do Instituto do Teatro de Barcelona, procedían dos ámbitos do periodismo, a socioloxía, a ensinanza, a fotografía, a arquitectura, a arte e o deseño –máis tarde sumáronse outros procedentes do urbanismo, a antipsiquiatría e as artes escénicas–. Exploramos os diversos campos de aplicación do vídeo: social, artístico, documental, educativo e profesional. A actividade de Video-Nou foise centrando na práctica da comunicación horizontal, bidireccional e participativa, no ámbito do que entón se coñecía como «animación sociocultural»: no noso caso, producindo vídeos elaborados coa participación directa dos propios interesados que se difunden inmediatamente no seu contexto específico e que denominaban «intervención vídeo».

Colectivo Video-Nou: Carles Ameller, Genis Cano, Albert Estival, Xefo Guasch, Marga Latorre, Pau Maragall, Luisa Ortínez, Lluïsa Roca, Joan Úbeda. Servei de Vídeo Comunitari: Francesc Albiol, Carles Ameller, Esteban Escobar, Albert Estival, Núria Font, Marga Latorre, Pau Maragall, Maite Martínez, Lluïsa Roca, Josep Ma. Rocamora, Joan Úbeda.

Los jóvenes de barrio

Vídeo | son | cor | 39’ | 1983

Documental sobre a vida da xuventude do barrio de Canyelles de Barcelona.

As rapazas falan da escola, o traballo e o paro, do ocio, as drogas e a delincuencia. Tamén falan da relación entre mozos e mozas, da aprendizaxe do catalán, a música, o vídeo e o cárcere. Despois dunha breve introdución ao vídeo as rapazas, motivadas pola novidade do medio, entrevistan ás súas amizades.

Tamén dan a súa opinión catro nais con diferentes situacións familiares.