PLANETARIO II

Planetario é unha sección adicada á vangarda técnica do audiovisual contemporáneo, poñendo o punto de mira nunha área aínda en proceso de exploración, como é o cine de cúpula. A selección conta con gran variedade de linguaxes e narrativas, que xogan no espazo semiesférico da pantalla a crear ilusións arquitectónicas, definindo unha experiencia audiovisual envolvente e pouco habitual. As creadoras válense da videodanza, a animación 3D, os efectos ópticos, o videomapping ou o stopmotion -entre outros recursos-, para desenvolver as pezas que conforman cada unha das sesións.

Babel e SUPREMATISM. The day before constitúen un exercicio de deconstrución formal, indagando nas dinámicas arquitectónicas de diferentes hitos da historia da arte e xerando unha comprensión esencial, atómica, pero tamén espacial dos elementos que os constitúen.

En Infinite Horizons propóñense camiños inacabables, ábrese na pantalla un espazo vertixinoso, só limitado polo horizonte no que se perden as estrelas. Existe nestas imaxes un certo carácter de arela, como en Melancholia. Esta peza presenta unha viaxe surreal, sinónimo dun estado de conciencia ensimismado, solitario, cargado da melancolía propia da ruína, das paraxes inmensas e antigas que poden estar dentro e fóra dunha mesma. Este ensimismamento ten que ver con cautiverio que nos remite a Skylark (laverca). Valéndose do efecto moiré xerado por patróns xeométricos, Jérémy Oury constrúe unha gaiola óptica. Pouco e pouco, a espectadora transcende os barrotes virtuais coma unha laverca, asistindo á transformación sinuosa das formas que a arrodean, liberándose paulatinamente do seu cautiverio.

Planetario recolle baixo o seu paraugas unha mostra heterxénea de traballos, ofrecendo así unha panorámica do potencial creativo do cine de cúpula e a súa creación internacional contemporánea, e reservando un espazo de visibilización para os últimos avances tecnolóxicos do audiovisual.